Beste allemaal,
Vorige week probeerden we aan te tonen in welke hachelijke financiële situatie het land zich bevond op het moment dat de nieuwe regering van Mauricio Funes aan het bewind kwam. Dit keer iets meer over de toekomst mogelijkheden. Opnieuw gebaseerd op gegevens uit een bijlage van de “Equipo Maíz” in Co Latino.
Het Vijfjaren plan van de regering.
Ondanks het feit dat het land er financiëel helemaal benard uitzag, kwam de nieuwe regering na enkele maanden al met een vijfjaren plan (de president is immers gekozen voor een periode van 5 jaar). De bedoeling is ongeveer 4.8 miljars dollars te investeren in gezondheidszorg, woningen, watervoorziening, milieu programma´s, en het activeren van de landbouw. Kortom, de nieuwe regering wil investeren in betere leefomstandigheden voor de bevolking.
Interessant detail is dat het plan heel veel voorstellen van volksorganiosaties heeft overgenomen, wat in 20 jaar ARENA regering nooit gebeurde.
Bovenop het saneren van de overheidgelden, houdt het plan ook een soberheids programma voor overheids uitgaven in. Keerzijde daarvan is dat verschillende subsidies (water, gas, electriciteit en openbaar vervoer) die zwaar wegen op het budget van de overheid, herzien worden en meer gefocussed op degenen die het echt nodig hebben. Ook wordt de wetgeving op overheidscontracten herzien omdat dit een bron van corruptie was die vriendjespolitiek bevorderde.
Leuk om het allemaal te lezen. Minder leuk is dat de regering slechts 35% van de fondsen heeft om het plan uit te kunnen voeren. De andere 65% moeten komen uit een betere controle van belastingen (volgens de ex ambassadeur van de VS in El Salvador, komt slechts 61% van de aangerekende BTW in de kas van het ministerie van financiën. De rest verdwijnt in de zakken van de bedrijven). Er wordt hard gewerkt aan een totale fiscale hervorming. Een moeilijke karwei, omdat de bedrijven altijd weten dat nieuwe of verhoogde belastingen eventuele investeerders zullen afstoten.
De totale fiscale hervorming kan er maar komen als iedereen meedenkt. Maar vooral het bedrijfsleven is de sector die je moet kunnen overtuigen dat hogere inkomsten voor de staat ook kunnen betekenen dat de arme bevolking meer kan consumeren. Tot op vandaaag is de medewerking van het bedrijfsleven minimaal. Zij vinden dat de regering beter leningen kan afsluiten, maar daar zijn de politeke partijen dan weer tegen. Die denken immers dat het land al aan zijn plafond zit voor wat leningen betreft. Meer dan 35% van de jaarlijkse begroting dient nu voor afbetaling van leningen die door vorige regeringen werden afgesloten.
Een serieus dilemma dus als de regering de verkiezingsbeloften wil nakomen. 37.8% van de bevolking die onder de armoede grens leeft, wacht op het mirakel.
De grote bedrijven, die niet eens 1% van de bevolkking vertegenwoordigen, maar wel de bulk van het nationaal inkomen in handen hebben, spreken niet over belasting ontduiking. Zij hebben twee voorstellen: de BTW verhogen van 13 naar 17% (dan worden die belatsingen door iedereen gedragen) en het beheer van havens en luchthavens aan hen overlaten. Zij vinden ook dat de arme verkopers op de markt BTW moeten betalen. Maar als die BTW zouden betalen, hebben ze minder inkomen en dus zou de economie daaronder lijden met als gevolg weer minder inkomen voor de staat. Je zou haast denken dat de grote bedrijven niet willen dat er meer belastingsgeld op tafel komt. Op die manier kunnen ze die lastige “linkse” regering en partij eruit werken tegen de volgende verkiezingen.
Ook de internationale financierders, zoals de Wereldbank, het Internationaal Monetair Fonds en de Interamerikaanse Ontwikkelingsbank zouden graag hebben dat de BTW opgetrokken wordt. Al is het maar om zeker te zijn dat de regering haar schulden zal afbetalen.
Maar goed, in El Salvador halen de grote bedrijven 75% van het nationaal inkomen binnen. Hun aandeel in de belastingen echter is slechts 18%. De rest van de bevolking, gemakshalve de consumenten genoemd, betaalt de andere 82% van de belastingen; 62% uit de BTW en 20% op hun inkomens. Het lijkt dus logischer te denken aan een belastings verhoging voor die grote bedrijven. Tot ze minstens evenredig evenveel betalen als de rest.
Om weer met de ex ambassadeur van de VS te spreken:
- In 2006 werden 833 miljoen dollars uit BTW niet aan de fiscus betaald, maar wel aan de consumenten aangerekend. Ook de Wereldbank berekende dat in 2008 38% van de BTW werd achter gehouden.
- In 2006 hebben de grote bedrijven daarenboven ook nog eens 58.7% van de belastingen op winst ontdoken; nogmaals 560 miljoen dollars. Volgens de Wereldbank is die ontduiking “slechts” 47.7%, goed voor 449 miljoen dollars.
Die cijfers zijn echter niet juist. 75% van het nationaal inkomen, in handen van de kleine elite rijken, in 2006 was 11.2 miljard dollars (op basis van een totaal van 18.65 miljard nationaal inkomen). Wettelijk zouden ze van die 11.2 miljard 25% aan inkomsten belastingen moeten betalen ofte 2.8 miljard dollars. Daarmee zou meer dan 50% van de nationale begroting gedekt zijn.
Maar de ontduiking gaat verder: ook op speciale belastingen zoals voor het onderhoud van de wegen, speciale gezondheidszorg, invoerbelastingen hebben de grote bedrijven, steeds volgens de cijfers van de ex ambassadeur, slechts 36% aan de overheid uitgekeerd. De 64% achtergehouden belastingen bedragen ook weer 665 miljoen dollars.
We zwijgen dan nog over de smokkelhandel. Een voorbeeld: gas voor het koken kost hier U$ 5.10 voor een fles van 25 pond, omdat de rest door de overheid gesubsidieerd is. In Guatemala kost die rond de 14 dollars. Duizenden flessen zijn illegaal de grens overgegaan. De eigenaars van de gas distributie kregen de subsidie van de staat plus een dikke winst in Guatemala.
Mocht de regering erin slagen om de belasting ontduiking de kop in te drukken en een fiscaal pact kunnen afsluiten, dan kan ze beginnen met serieuse sociale programma´s. Zo niet, dan blijven veel verkiezings beloftes wat ze waren: beloftes. Het wordt nog hard werken.
Groetjes nog van
Rosa (Guadalupe) en Willibrord (Guillermo).
No hay comentarios:
Publicar un comentario