Zaterdag 15 augustus 2009

Honduras dat Chiquita wel wil hebben.

Onlangs las ik een artikel van Juan Gelman uit Buenos Aires. Het leek me interessant om er enkele passages van te vertalen.

"De eerste staatsgreep in Latijns Amerika sinds Obama president van de VS is zet het Witte Huis voor een probleem: Het kan de staatsgreep niet openlijk verdedigen, maar anderzijds wil het niet dat president Zelaya toenadering zoekt met Venezuela.
Dus verzochten de VS de Organisatie van Amerikaanse Staten (OAS) om te bemiddelen tussen Zelaya en de president de facto Micheletti. Wat ze niet meegerekend hadden is dat alle staten, unaniem, de staatsgreep veroordeelden. Dat vinden de VS vervelend en ze hebben al laten weten dat de Secretaris Generaal van de OAS hun stem niet meer krijgt voor een eventuele herverkiezing.
De tweede stap van de VS was Oscar Arias, de president van Costa Rica en super bevriend met de VS, verzoeken om te bemiddelen.
Het voorstel van Arias, onder supervisie van de VS, heeft het over een terugkeer van Zelaya, maar onder voorwaarden die hem niet toelaten nog verder zijn ambt uit te oefenen. Geen sprake van een -niet bindend- onderzoek, oppositieleden moeten in zijn kabinet worden opgenomen, "adios" aan Chávez van Venezuela... Met andere woorden, zijn mandaat uitrekken tot de volgende verkiezingen van november. Een verklaring van het leger zei dat ze accoord gaan met het voorstel van Arias, maar de grote baas, generaal Romeo Vásquez, verklaarde bij de BBC dat er van een terugkeer van Zelaya als president geen sprake is.

Washington heeft enkele kleine maatregelen getroffen: een deel van de economische en militaire steun werd opgezegd, de visa van enkele mensen werden teruggetrokken, maar wel spelen de VS dubbelspel. Toen Zelaya even over de grens terug in zijn land ging, noemde Hillary Clinton dit "onverantwoord".

Twee onmiddellijke medewerkers van Clinton werken stevig aan een erkenning van de staatsgreep.
De een is Lanny Davis, specialist in "public relations". Hij noemt de staatsgreep een "dappere inspanning om de grondwet te beschermen en de wet te respecteren". Davis was de woordvoerder van Hillary Clinton die tijdens haar presidentiële campagne het hardst opkwam tegen Obama. Voorheen was hij de verdediger van Bill Clinton tijdens het Lewinsky schandaal. Daarna ging hij werken bij de Hondurese Raad voor Privé Bedrijven (COHEP), een instituut van de rijke oligarchie, die de staatsgreep in de hand werkte. COHEP staat bekend om zijn krasse en discriminerende uitspraken: "De oligarchie van Hondruas zal altijd die indianen (catrachos = een bijnaam voor de hondurenen) op hun knieën houden". Een mijnheer die tekent met Junior schrijft: "Welnu, commuinistisch uitschot, de oligarchie van ons land zal nooit toestaan dat die luie indianen uit hun donker gat klimmen, dus ga maar zitten huilen onder de bomen".
Dezelfde Lanny Davis ging in 1999, als lid van een advokaten bureau, lobbyen om de wereld ervan te overtuigen dat Nursultan Nazarbayev, president en corrupte despoot van Kazajstan, "een democratische hervormer" was.
Een tweede vriendje van Hillary, Bennett Ratcliff, is de man die de antidemocratische komedie van Costa Rica hielp opzetten, maar niet wil zeggen wat zijn rol is. "Ieder voorstel van de groep Micheletti staat op papier en heeft de goedkeuring van de VS" zegt een naaste medewerker van Ratcliff.
De voorbereiding van de staatsgreep is het werk van een advokatenbureau uit de VS, Covington & Burling (alsof dit nodig was). Dit bureau met meer dan 500 advokaten aan het werk heeft sappige contracten voor lobby werk voor Chiquita Brands, de ex-United Fruit Company, gespecializeerd in het omverwerpen van democratische regeringen in Midden Amerika. Zelaya verhoogde het minimumloon van de arbeirders met 60%. Dat was natuurlijk niet welkom bij Chiquita, die eiste dat de verkoopprijs van bananen zou verhogen.
De Bananen Vakbond van Latijnsamerika vertelt hoe onmenselijk het werk bij Chiquita is: werkdagen van meer dan 12 uur, vrouwen, kinderen en mannen blootgesteld aan de uitwassen van DBCP, een verboden bestrijdingsmiddel, want het veroorzaakt onvruchtbaarheid, kanker, longverstopping, en afwijkingen bij de geboorte van babies. Dat is Honduras die de mensen van de staatsgreep en Chiquita willen behouden. En ook Hillary Clinton. Micheletti loofde haar onlangs omwille van haar "wijze politiek".
Een lid van de United Fruit, Sam Zemurray, ook wel "The Banana Man" genoemd, zei eens: "In Honduras kost een muilezel meer dan een parlementslid". The United Fruit was begin jaren 20 eigenaar van zowat een kwart van alle landbouwgrond van Honduras.
In de jaren 90 betaalde Chiquita 1.7 miljoen dollars aan de militairen van Colombië om de bebouwing en de distributie van de bananen in Colombië te controleren: tientallen arbeiders op de plantages werden dood aangetroffen, Familieleden klaagden Chiquita aan. Chiquita kocht de uitspraak van een noordamerikaanse rechter af met 25 miljoen dollars.
Arm Honduras dat dreigt geregeerd te worden door de dienstbodes van het Chiquita kapitaal.

Tot zover weer voor vandaag. De volgende drie weken krijgen jullie niets, omdat ik ergens in het binnenland van Nicaragua zal vertoeven

Groetjes nog van

Rosa (Guadalupe) en Willibrord (Guillermo)