De vierde macht in El Salvador.
Joaquin Villalobos is een exguerrilla leider van een van de vijf groepen
die in de jaren 80 het verzet onder de naam FMLN leidde. Na de ondertekening
van de vredesakkoorden werd hij, samen met anderen uit de partij gezet. Hij was
toen volksvertegenwoordiger van het FMLN, dat ondertussen een poltieke partij
was. Tegen alle afspraken binnen de partij in, keurde hij, samen met collega’s
de verhoging van de BTW tot 13% goed.
Hij ging studeren in Oxford en is sindsdien raadgever bij verschillende
regeringen voor veiligheids aspecten.
Hij schreef verschillende artikels in de twee uiterst rechtse dagbladen,
maar ook daar kwam een einde aan, omdat hij toch durfde vragen te stellen over
het kapitalisme en over de rol van de financiëel machtigen op alle niveau’s van
de samenleving.
Nu hij bevrijd is van de heren eigenaars van die twee dagbladen, durft
hij weer artikels te schrijven die het onrecht aanklagen. Deze week schreef hij
een artikel in een lokaal digitaal dagblad La Página. Niks nieuws, dingen die
iedereen al lang weet, maar toch goed dat het weer eens geschreven wordt. Hier
een korte samenvatting van dit, mijns inziens, mooie artikel.
Toen in november 1989 een groep militairen van het Bataljon Atlacatl 6
jezuïeten vermoordde, probeerde de regering van toen (onder het presidentsschap
van Alfredo Cristiani van de ARENA partij) iedereen te overtuigen dat het FMLN
die paters vermoord had. De rechtse media bevestigden het verhaal van de
regering. Notabelen uit het land reisden de wereld af om te verkondigen dat het
FMLN de boosdoener was. Door onafhankelijk onderzoek en vanuit het Congres van
de V.S. werden de echte moordenaars aangeduid (en nooit veroordeeld, dank zii
de tot op vandaag geldende amnestiewet).
Hetzelfde verhaal hadden de media al eerder gebruikt toen bisschop
Romero vermoord werd. Iedereen weet ondertussen dat de intellectuele moordenaar
Majoor D’Auibuison was.
Toen het leger in december 1981 in El Mozote meer dan 1000 boeren, vrouwen en
kinderen vermoordde was het weer de taak van de media om de waarheid te
verzwijgen. Zo kunnen we nog tientallen voorbeelden aanhalen.
De relatie tussen de economisch machtigen, de politiek en de macht van
de media is al heel oud. De media hebben een fundamentele rol gespeeld (en nog)
om het autoritarisme en de verkiezingsfraudes te verdedigen en om de oppositie
in een kwaad daglicht te plaatsen. Ook de corruptie die met de privatiseringen
te maken had werd door de media verzwegen.
De vierde macht, die van de media is van oudsher in handen van drie
families. El Diario de Hoy (de mensen noemen die krant: El Diablo de Hoy- De
Duivel van Vandaag) is in handen vn de familie Altamirano. De Prensa Gráfica is
in handen van de familie Dutriz en de TV kanalen 2, 4, 5 en 6 zijn in handen
van de familie Eserski. De rest van de media zijn veel te klein en economisch
zonder macht zodat ze niet meetellen om de publieke opinie te beïnvloeden.
De 4 TV kanalen zijn beschermd tegen elke concurrentie. Ze hebben hun
mannetjes zitten in het bestuur van de SIGET, de officiële instantie die
toezicht houdt op de comminicatie van het land. De twee kranten bestaan al
decennia maar hebben nooit belastingen betaald. Ze werden door de rechtse
partijen en de dictators vrijgesteld. Sinds enkele maanden moeten ze wel
belastingen betalen. Volgens hen is de huidige linkse regering dus volkomen
verkeerd bezig.
Die twee kranten en de 4 TV zenders beïnvloeden het leven van het land
en ze zien zichzelf als de eigenaars van de waarheid en de moraal. Zíj bepalen
voor de mensen wie de goeden en wie de slechten zijn. Alle politiekers proberen
dus goed vriendjes te zijn met die heren, anders worden ze meteen in een kwaad
daglicht geplaatst. Democratie is toch wel een beetje anders, denk ik dan.
Vrijheid van meningsuiting en vrije markt bestaat dus niet, want zij bepalen
hoe e.e.a. moet. Als je daar niet met hen in meegaat krijg je meteen het
stempel van “slechte”.
Als er nu toch instellingen bestaan die wel wat “democratischer” zijn,
zoals de Nationale Burger politie, het Hoger Gerechtshof, het Openbaar
Ministerie, dan is dit niet te danken aan die media, maar aan de strijd van het
volk.
Het is dus nodig dat er nieuwe economische machten ontstaan en ook media
die invloed kunnen hebben. Alba Petroleos bijvoorbeeld, dat benzine invoert uit Venezuela, tegen een wat voordeliger tarief en
ondertussen een stevige plaats heeft ingenomen in het economisch bestel van het
land, wordt door die media voortdurend aangevallen, enkel en alleen omdat zij
een sterke economische groep geworden zijn en een tegenwicht vormen tegen de
traditionele oligarchie.
Zonder tegenwicht zijn de politiek, de universiteiten, de rechters, de
magistraten, de onderzoeksrechters, de politie, de journalisten, de kleine ondernemers
en de hele samenleving onderworpen aan de wil van drie families. Ze vrezen
immers hun job te verliezen, hun contracten, hun spaarrekeningen of hun imago.
Zonder tegenwicht zal de G20 (in feite zijn het minder dan 10 machtigen in het
land) alles in het werk stellen om de oligarchie te verdedigen. De oppositie
mag voor hen wel een bonsai plantje zijn: dwergplantjes, veroordeeld om niet te
groeien.
De ologarchie heeft de banken verkocht aan canadezen en colombianen; de
cementfabriek aan de zitserse Holcim, de telefoonmaatschappij en de
communicatie media een spanjaarden en fransen, de bierfabriek aan zuidafrikanen
en de luchtvaartmaatschappij aan colombianen. Maar alles gebeurde in onderhands
en de staat heeft aan al die transacties geen cent over gehouden. Ze hebben
alles verkocht maar zijn aandeelhouders gebleven, in naam van de globalisering.
De belastingen worden nu in het buitenland betaald.
De rechste media hebben altijd (en nog) de rechtse regeringen gesteund,
niet uit pragmatisme, maar uit ideologie. Kijk maar naar de anti-communistische
taal die jaren lang te lezen en te zien waren (zijn).
De politieke macht is tijdelijk. De macht van de media is permanent. In
El Salvador zijn de eigenaars van de media dat al meer dan een halve eeuw.
De politici worden gekozen.
De media zouden het moeten doen met concurrentie. Maar dat is in El Salvador een utopie. De drie
families en hun oligarchen laten immers geen concurrentie toe.
De publiciteit in El Salvador geeft jaarlijks zo’n 100 miljoen dollars uit. 80%
daarvan gaat naar de drie families: 40% naar de tv kanalen en 20% naar elk van
de twee rechtse kanten. Doorbreek dat maar eens.
Tot een volgende keer.
Groetjes van
Rosa (Guadalupe) en
Willibrord (Guillermo)
No hay comentarios:
Publicar un comentario