Weer Contra oorlog in Nicaragua

Dubbel spel van UNHCR in Nicaragua

Contras in Honduras in de jaren 80

H

Toen ik in 1982 secretaris voor Midden Amerika was bij ICCO (Interkerkelijke Coördinatie Commissie voor Ontwikkelingssamenwerking) werd ik door de Nederlandse overheid gevraagd om mee te gaan met een officiële missie (samen met de toenmalige minister voor ontwikkelingssamenwerking) naar Midden Amerika. De minister wilde het probleem van de interne vluchtelingen in de regio beter leren kennen. Er was immers een burgeroorlog aan de gang in Guatemala en El Salvador; en in Nicaragua waren de “Contras” (door de VS betaalde rebellen tegen de linkse regering van Daniel Ortega) bezig het land onveilig te maken. Door al die conflicten waren er tienduizenden mensen op de vlucht en zochten velen hun toevlucht in naburige landen, vooral Honduras voor de mensen uit Nicaragua, maar ook Mexico, Nicaragua en Costa Rica voor de vluchtelingen uit Guatemala en El Salvador.

In Honduras was het de bedoeling om het dorp Yamales de bezoeken, omdat we wisten dat daar veel “vluchtelingen” uit Nicaragua zaten. Hoe groot was onze verbazing dat we geen toestemming kregen van de Hondureense overheid im dat dorp te gaan bezoeken. De enige persoon die toestemming kon geven was de VS ambassadeur in Tegucigalpa. We maakten dus een afspraak met mijnheer John Dimitri Negroponte, toen ambassadeur, nu raadgever voor Latijns Amerika voor Trump. Hij kwam meer dan een uur te laat op de afspraak, want de Chinchoneros (een kleine guerrillagroep van Honduras) hadden de kamer van koophandel in San Pedro Sula (de tweede grootste stad van Honduras) bezet en heel veel vooraanstaande en vooral welgestelde burgers gekidnapt. De ambassadeur verontschuldigde zich met de woorden: “Jullie zullen het wel begrijpen: we hebben een serieus probleem”, waarop een diplomaat van de missie vroeg: “We?”

Maar goed, Negroponte gaf de toestemming en de rest moesten we dan regelen met zijn vrouw. Dus vertrektijd, aankomsttijd en verblijf in Yamales kan alleen maar geregeld worden door de vrouw van Negroponte.

Nederland wilde wel eens weten wat de rol van UNHCR (Hoger Commissariaat van de VN voor de Vluchtelingen) was in dit gebied om dan later beslissingen te kunnen nemen voor eventuele bijkomende financiering vanuit Nederland.

Groot was onze verbazing dat we wel tot dicht bij Yamales konden vliegen, maar eenmaal daar waren mochten alleen spreken met de verantwoordelijken voor het “vluchtelingenkamp”. We mochten de vluchtelingen niet bezoeken, noch spreken.

Wat ze niet konden verbergen was het feit dat Yamales geen vluchtelingenkamp was, maar een opleidingscentrum voor de Contras, gefinancierd door de VS en UNHCR. We zagen (van op afstand uiteraard) de gewapende Contras in leger uniform hun oefeningen doen.

Het was duidelijk dat zowel in Honduras als aan de grens met Nicaragua in Costa Rica, de Contras gefinancierd en opgeleid werden door de VS, en met steun van UNHCR omdat ze zogezegd vluchtelingen waren…

En nu vandaag…

Het dorp Yamales was de grootste basis van de Contras in Honduras en de jaren 80. Opnieuw vestigen zich daar Contras in 2019.

Aan beide grenzen van Nicaragua, zowel in Honduras als Costa Rica is men zogenaamde “Beveiligde huizen” aan het bouwen. Daar worden de “tranqueros” (oppositieleden die barricades opwierpen tegen de regering van Daniel Ortega in Nicaragua in 2018) en ex Contras uit de jaren 80 ondergebracht.

Het Hoger Commissariaat voor de Vluchtelingen (UNHCR) van de UNO wordt met argusogen bekeken. Het wordt ervan verdacht om dubbelspel te spelen tegenover Nicaragua. Die zogenoemde Beveiligde Huizen lijken eerder op een belegering van “NEOCONTRAS” tegen Nicaragua.  De bedoeling lijkt te zijn om de Contras uit de jaren 80 opnieuw te organiseren en te bewapenen, volgens het plan van ex Cubaans-Noord-Amerikaans congreslid Eliana Ros Lehtinen.

Contras in Yamales in de jaren 80´

Wat is er aan het gebeuren?: 

Op enkele meters van de grens zitten ex leiders van de Contras van Nicaragua uit de jaren 80. Ze worden beschuldigd van drugstrafiek en het stelen van vee, maar ook van het feit dat ze nieuwe gewapende terroristen groepen aan het vormen zijn die regelmatig Nicaragua binnen vallen. President Ortega beschuldigde hen op 23 juli 2019 dat ze sinds 2007, 450 sandinisten, burgemeesters en boeren vermoord hebben.

Twee ex commandanten van de Contras werden op 26 juni en 13 juli vermoord in het dorp Trojes, in Honduras.

Het is precies daar, aan de grens met Nicaragua dat een reeks huizen gebouwd worden voor de Nicaraguanen die na de mislukte staatsgreep van vorig jaar naar Honduras gevlucht zijn.

De baas van UNHCR in Honduras ontkent dat, maar de NGO die het werk uitvoert, samen met de lokale katholieke kerk, bevestigt inderdaad dat ze langs de hele grens met Nicaragua, huizen aan het bouwen zijn.

De oppositie van Honduras en enkele Mensenrechtenorganisaties vrezen dat we een herhaling krijgen van militaire basissen van de Contras zoals in de jaren 80

Volgens The New York Times van januari 2019 zijn vele “tranqueteros” in juli – augustus 2018 naar Costa Rica gevlucht en zitten ze “in een resem van geheime  opvangplaatsen in Costa Rica”

“Als alles wat de Verenigde Staten doen, al die pressie, niet functioneert zodat die mijnheer Ortega reageert en vertrekt, KOMT ER EEN VAN DE MEEST BLOEDIGE OORLOGEN DIE NICARAGUA OOIT GEZIEN HEEFT” belooft Jorge Estrada, een zakenman die die Beveligde Huizen mee financiert

De regering van Nicaragua heeft een Amnestie afgekondigd voor alle oppositieleden, samen met het recht op veilige terugkeer. Nochtans zegt UNHCR aan de Nicaraguanen in Costa Rica dat ze beter niet teruggaan.

Van alle kanten wordt bevestigd dat er aan beide grenzen opnieuw Contras opgeleid worden, mede met de financiering van UNHCR.

Als dat waar is, dan kunnen we alleen maar twee vragen stellen:

1.    Is dat de beste manier om de ontevredenheid ten opzichte van de regering Ortega te uiten? Is dialoog toch niet beter?

2.    Wat is de rol van UNHCR (en uiteraard ook weer van de VS) in dit alles.

Hopelijk komt het niet weer tot een Contra oorlog in de regio.

Heel veel groeten.

Rosa (Guadalupe) en Willibrord (Guillermo)