El Salvador en Corona Crisis

El Salvador en Corona Crisis.

Toen de Corona crisis zich wereldwijd begon te verspreiden, gaf de regering (lees: de president Nayib Bukele) de indruk dat hij de crisis vanaf het begin goed wilde beperken voor zijn land.

Nog voor er een besmette Salvadoraan was sloot de president de grenzen met de buurlanden Guatemala en Honduras en was er strenge controle op de luchthaven. En, inderdaad, het duurde lang alvorens het eerste slachtoffer van Corona bekend werd. Het was iemand die in Italië was geweest en via Guatemala en een sluikweg het land weer binnengekomen was. Dat was het begin, want niemand wist natuurlijk hoeveel andere mensen door die eerste besmet werden.

De president nam drastische maatregelen: ieder die toch via de luchthaven binnen kwam werd voor 40 dagen  in quarantaine geplaats, maar dan wel jammer genoeg opeengepakt ergens in Jiquilisco (Usulután), zonder verdere behandeling, noch aangepast voedsel, laat staan met de nodige infrastructuur.

Toen er steeds meer mensen besmet raakten, werd het hele land in quarantaine geplaatst. Niemand mocht het huis uit, tenzij voor de meest essentiële en noodzakelijke dingen (met name: eetwaren kopen). De supermarkten (Wallmart en Superselectos van een van de rijkste families en ex-presidentskandidaat voor ARENA) mochten open blijven en verhoogden meteen de prijzen van de basis produkten. Ook de markt bleef open maar de toegang werd beperkt.

Daarna kwam het politieke spel: De president wilde de noodtoestand afkondigen maar wettelijk kan hij dat niet alleen doen. Hij moet daarvoor een meerderheid in het congres halen. De oppositie partijen zagen hun kans om de president een hakje te zetten, maar na lang debatteren werd die maatregel uiteindelijk toch goedgekeurd.

Wat dan met de duizenden armere Salvadoranen die door de crisis en de genomen maatregelen hun al schaarse inkomen verloren? De president vroeg (alweer) aan het congres om een lening goed te keuren om de meest behoeftigen van het land gedurende de crisis te kunnen helpen. Gezien de vele leningen die de president in de eerste 8 maanden van zijn bewind al had gevraagd was er weinig enthousiasme bij de volksvertegenwoordigers om die nieuwe lening goed te keuren. Dat gaf de bevolking de kans om hun ongenoegen uit te drukken: “Nu zien we duidelijk dat de oppositie partijen absoluut niets voor het volk willen doen. We zullen hen dat betaald zetten tijdens de parlementsverkiezingen volgend jaar. Weg met ARENA, weg met FMLN. Leve Bukele”… en nog honderden commentaren op Facebook om de president te steunen.

President Nayib Bukele

De president kwam dan, op 27 maart, met de mededeling dat anderhalf miljoen gezinnen die door de crisis getroffen zijn, door de regering gesteund zullen worden met 300 dollars. Dat zou betaald worden met geld uit een noodhulpfonds. De mensen moesten een web pagina bezoeken, hun identiteitsnummer invoeren om te zien of ze in aanmerking kwamen om de 300 dollars te ontvangen. Volgens de president zouden per dag honderd duizend mensen bij de banken de bijdrage kunnen ophalen. En de quarantaine???

Dat was de eerste fout van de president, want in El Salvador hebben heel veel mensen geen toegang tot internet. En zelfs was het zo dat het systeem niet voorzien was op zo veel mensen die op dezelfde dag die bewuste web pagina bezochten. Het systeem blokkeerde dus volledig.

Voor de mensen die geen toegang tot internet hebben was er voorzien dat ze met hun identiteitskaart naar CENADE (een overheidsinstelling waar zogezegd de resultaten van de volkstellingen worden verzameld) konden gaan. Daar zouden ze te horen krijgen bij welke bank en op welke dag ze hun 300 dollars konden ophalen. De volgende dag stonden -midden de quarantaine en de noodsituatie- duizenden mensen voor CENADE mekaar te verdringen om toch maar te weten hoe aan de beloofde 300 dollars te komen. Leve Corona!!!

Op 30 maart verscheen er weer een mededeling van de president waarin hij de mensen beschuldigde dat ze zijn vorige mededeling of niet gelezen hadden of gewoon de eersten wilden zijn om de 300 dollars te krijgen.

Later zwakte hij dat wel af. Toen gaf hij toe dat hij, met de goede bedoeling de meest behoeftigen te steunen, zich niet gerealiseerd had dat de toeloop zo groot zou zijn. Ook wist hij niet dat er zoveel mensen in het land zijn die geen toegang tot internet hebben, laat staan een computer thuis hebben staan. Daarnaast gaf hij natuurlijk, zoals altijd, een schop onder de broek van de oppositie partijen toen hij zei dat de laatste 12 jaar geen volkstelling in het land had plaats gevonden, waardoor de gegevens waarover de regering nu beschikt absoluut niet geactualiseerd zijn. Dat alles heeft -door de nalatigheid van de ARENA en FMLN regeringen- voor chaos gezorgd.

Maar de president doet ook voedsel schenkingen. Maar dan wel eerder als een verkiezingscampagne, want op de rijstzakken staan duidelijk dat dit een schenking is van de First Lady, zijn vrouw Gabriela Bukele;

  

Ondertussen zit het land al begin april aan 46 besmettingen en twee doden, maar dat is nog maar het begin van de crisis.

De regering heeft ondertussen al 143,7 miljoen dollars uitgegeven aan de behoeftige families.

Mensen in de rij voor hun 300 dollar

Wel gebeuren er bij de uitreiking van de 300 dollars soms minder positieve dingen. Zo is er een bank die bij klanten die schulden hebben openstaan bij de bank, de 300 dollars niet aan de klant geven, maar aftrekken van hun schuld. Dat is natuurlijk helemaal niet de bedoeling van de president. Hij dacht de mensen te helpen, de banken denken daar -alweer- anders over.

Wat ondertussen wel duidelijk is: de president bedoelt het goed, maar wil alles te veel zelf en alleen doen (sommigen zeggen dan weer dat hij dictatoriale neigingen heeft). Zij medewerkers en ministers blijken ook onbekwaam te zijn om het land goed te besturen. En, wat erger is, blijkbaar kent de president de reële situatie van zijn eigen land niet. Het is immers moeilijk dat een multimiljonair, die ook nog eens president is,  weet hoe iemand van dag op dag moet werken om te overleven.

Tot een volgende keer. Groetjes van

Rosa (Guadalupe) en Willibrord (Guillermo)