Militairen vrij; arbeiders zonder rechten
Militairen vrij.
Gisteren heeft het Hoger
Gerechtshof een uitspraak gedaan in verband met de 10 ex militairen die door
Spanje gedagvaard werden omdat ze verdacht worden van de moord op de zes jesuïeten
en twee van hun medewerksters in november 1989. Zie daarover meer in onze vorige
aflevering.
Kortom, wat we vreesden is
uitgekomen: de militairen zijn vrij. Het argument van de opperrechters is
simpel. Het aanhoudingsbevel van Interpol is geen aanhoudingsbevel. Het is een
administratief document dat aan de lokale politie vraagt om de verdachten in
het oog te houden. Alleen als de spaane overheid, via de diplomatieke wegen aan
het Hoger Gerechtshof van El Salvador om uitlevering van de verdachten vraagt,
dan kunnen de opperrechters aan de politie vragen om de militairen aan te
houden, maar ze kunnen evengoed het verzoek naast zich neerleggen (omwille van
andere redenen, zaols bijvoorbeeld de gewraakte amnestiewet). Met andere
woorden, de verdachte moordenaars lopen weer vrij rond. Lang leve de (on)
rechtsspraak!! De straffeloosheid heeft het weer gehaald!!
Arbeiders zonder rechten.
Een ander voorbeeld van
hoe de rechten van de arbeiders met de voeten worden getreden: een confectie fabriek
in de vrijhandelszone, Gama, heeft kort geleden al zijn werknemers en
werkneemsters op straat gezet. Wat is er gebeurd? De eigenaar van de fabriek,
Jaime Enrique Salvador Gadala María vertikte het om met de vakbond te
onderhandelen. 60% van de werknemers is lid van de vakbond. De salvadoraanse
arbeidswet eist dat er over collectieve arbeidsovereenkomst (CAO) moet worden
onderhandeld als 50% + 1 van de arbeiders bij de vakbond is aangesloten.
In juni van dit jaar liet
het ministerie van arbeid aan GAMA weten dat ze verplicht waren om over een CAO
te onderhandelen, omdat dus 60% van de werknemers lid is van de vakbond. De eigenaar
van de fabriek weigerde in eerste instantie te onderhandelen want hij wilde van
het ministerie wel het bewijs hebben dat inderdaad 60% van zijn werknemers bij
de vakbond zit. Het ministerie stuurde daarop de lijst met de namen van alle
vokbondsleden.
Dat hielp bijkbaar want er
werd een begin gemaakt aan de onderhandelingen over een document met 58
clausules.
Op 17 juli hadden ze
daarvan amper 29 clausules besproken.
Op 18 juli stonden alle
werknemers voor een gesloten fabriek. In de nacht had de eigenaar alle
grondstoffen voor de productie weggehaald. De arbeiders bleven dag en nacht,
gedurende vier etmalen, voor de fabriek staan om te verhinderen dat de eigenaar
ook de machines zou weghalen.
Met de vertegenwoordiger
van GAMA werd onderhandeld om 80% van hun ontslagpremie te krijgen, waar het
normaal gesproken om 100% moet gaan.
Einde verhaal? Nee toch.
De eigenaar van GAMA heeft de “zwarte lijst” die hij van het ministerie kreeg
aan alle fabrieken van de vrijhandelszones in het land doorgespeeld, met als
gevolg dat niemand van de vakbondsleden nog aan een baan kan komen.
“Geen idee wat ik kan doen.
Het kleine beetje geld dat ze me gaven is ondertussen op en ik krijg geen ander
werk” zegt Isabel Pichinte, alleenstaande moeder en lid van het bestuur van de
vakbond.
“Al het vakbondwerk wat we
deden, gebeurde in onze vrije tijd, hoewel de wetgeving bepaalt dat we werktijd
mogen gebruiken voor vakbondsactiviteiten, maar gezien de eigenaar dat niet
toeliet, hebben we besloten om al het vakbondswerk in onze vrije tijd te doen”
zegt Cecilia Cruz, Algemeen Secretaris van de vakbond.
“In El Salvador is dat de
werkwijze van de fabrieken in de vrijhandelszones. Ze sluiten hun deuren van de
ene dag op de andere en 2 weken later openen ze een nieuwe fabriek, onder een
andere naam, maar met dezelfde werkgevers die nieuw personeel aanwerven, als ze
maar niet tot een vakbond horen”, zegt Cecilia.
Het zou de eerste keer
geweest zijn dat er in El Salvador een CAO zou worden afgesloten. Dat is dus
nog nooit eerder gelukt en ook nu weer niet. De werkgevers willen dit soort
afspraken niet, want ze willen gewoon verder hun werknemers kunnen uitbuiten.
De vakbond heeft het feit
bij de Internationale Arbeids Organisatie (ILO) in Genêve aangekaart met de eis
om de fabriek opnieuw te openen met dezlelde werknemrs als tevoren. Tegelijk
eisen ze het verbod van het gebruik van “zwarte lijsten”.
Het zal zijn zoals met de
militairen. De machtigen zullen blijven doen wat ze willen, De armen zullen
blijven slachtoffer zijn van de grillen van de machtigen.
Tot een volgende keer.
Groetjes van
Rosa (Guadalupe) en Willibrord (Guillermo)
No hay comentarios:
Publicar un comentario