El Salvador: 23
jaar na de vredesakkoorden.
16 januari was het precies
23 jaar geleden dat de vredesakkoorden tussen de ARENA regering en de guerilla
organisatie FMLN in Mexcio ondertekend werden. Dat werd hier uitbundig gevierd.
Zelfs de UNO baas Ban Ki-Moon kwam daar speciaal voor naar El Salvador.
Die akkoorden hebben wel
een einde gemaakt aan het gewapende conflict, stuurden het leger weer naar zijn
kazernes, ontmantelden de repressieve instellingen zoals de Nationale Garde en
de Politie en omvormden het FMLN van guerilla organisatie tot een politieke partij,
die ondertussen al aan zijn tweede regerings periode bezig is. Allemaal heel
positive resultaten. Maar...
Een heel belamgrijk onderwerp
–de economie- werd 23 jaar geleden niet door de onderhandelaars besproken en
komt dus niet in het einddocument terug. Een ex-commandant van het FMLN die aan
de onderhandelingen heeft deelgenomen zei: “Toen we het onderwerp economie ter
tafel brachten om de oorzaken van de 12 jaar oorlog weg te kunnen nemen, zeiden
de vertegenwoordigers van de regering dat het thema economie uit de onderhandelingsagenda
geschrapt moest worden. Als dat niet gebeurde werden er geen vredesakkoorden
getekend:”
Met andere woorden, de
regering was wel bereid om te onderhandelen over de ontmanteling van het leger
en andere respressieve organisaties, maar weigerde absoluut te spreken over de
gevolgen van het neoliberalisme dat door de toenmalige president en
ondertekenaar van de akkoorden, Alfredo Cristinani, al gepromoot werd. Volgens
ARENA was het repressieve optreden van het leger en niet de belabberde economische situatie van
de meerderheid van de bevolking de oorzaak van de oorlog. Het leger werd door
ARENA tijdens de onderhandelingen opgeofferd om de oligarchie te sparen.
De privileges van de
oligarchie werden nooit ontmanteld. Integendeel, meteen na het ondertekenen van
de vredesakkoorden begon de aanval op alle staatsbedrijven: de banken werden
geprivatiseerd, het buitenlandse handel, de distributie van de electriciteit,
de telefoonmaatsschappijen, de pensioenen en noem maar op. ARENA verkocht al
die privatiseringen als een “proces van modernizering van de economie”. In
werkelijkheid was het een concentratie van de economie. De winsten werden
geprivatiseerd en het verlies werd “gesocialiseerd”.
Terzelfdertijd werd de
Staat tot een minimum herleid. Het motto was toen: “hoe kleiner de staat, hoe
goedkoper en dus beter”. Het gevolg is wel dat tijdens de 20 jaar ARENA
regeringen er een gebrek was aan sociaal
beleid dat de ernstige sociale en economische ongelijkheid kon bijsturen. Met
een zwakke staat en ernstige sociale en economische ongelijkheden was de weg voor
de massieve migratie en de mara’s (jeugdbenden) geplaveid.
De 20 jaar ARENA
regeringen zorgden dus voor concentratie van de rijkdom, in handen van enkele
families of groepen en voor onrust bij de armen die geleidelijk aan zichzelf
organiseerden om hele wijken te controleren, gezien de onmacht van de staat om
dit te voorkomen.
Het is duidelijk: de mara’s
zijn groter geworden omdat ARENA de staat ontmanteld heeft zodat die geen macht
meer over het grondgebeid heeft en omdat er een sociale politiek ontbrak die de
problemen binnen de marginale zones van de armen kon helpen oplossen. Armoede, gebrek
aan werkgelegenheid, uitermate slecht niveau van onderwijs, geen controle over
wapenhandel liggen aan de basis van de organisatie van de mara’s en van de “sociale
oorlog” waarin ons land zich nu bevindt, met als gevolg een gemiddelde van 13
tot 14 moorden per dag.
Er moeten dus nieuwe
onderhandelingen komen, denk ik dan. Dit keer over de verdeling van de rijkdom
van het land, wat jongeren kansen geeft om zich te ontwikkelen. Ook de
wapenhandel en het bezit van wapens moet, mijns inziens, bij die nieuwe
onderhandelingen ter sprake kunnen komen.
Maar ja, dat zijn onze
ideeën. Degenen die het voor het zeggen hebben zijn bijlange nog niet zo ver.
Tot een volgende keer maar
weer,
Groetjes van
Rosa (Guadalupe) en Willibrord (Guillermo)
No hay comentarios:
Publicar un comentario